Wetswijziging - Wet Naburige Rechten

Vanwege de implementatie van de gewijzigde Europese Richtlijn 2006/116/EG betreffende de beschermingsduur van het auteursrecht en bepaalde naburige rechten wordt de beschermingstermijn van de Wet Naburige Rechten verlengd van 50 naar 70 jaar. De wetswijziging zal, zoals het er nu uitziet, per 1 november 2013 worden doorgevoerd.

De nieuwe termijn van 70 jaar gaat op zijn vroegst gelden vanaf 1 januari 2014 en heeft gedeeltelijke terugwerkende kracht. De nieuwe termijn geldt voor nieuwe producties en voor producties waarvan de 50-jaarstermijn op 1 november 2013 nog niet is verstreken.

Voor de Nederlandse situatie betekent dit dat producties vanaf 1964 verlengde bescherming genieten (een uitvoering of productie uit 1964 zal tot 2034 worden beschermd). Hiermee wordt de beschermingsduur van naburige rechten voor een aantal gevallen gelijkgetrokken met de beschermingsduur van auteursrechten.

De nieuwe termijn van 70 jaar geldt niet voor producties waarbij sprake is van een combinatie van geluid en beeld (synchronisatie). Dus niet voor audiovisuele producties als een DVD van een concertregistratie, een game, documentaire of een film, maar wel voor een audio cd of een mp3 stream of download.  

Ratio: compensatie en continuïteit

De ratio voor de verlenging is tweeledig. In de eerste plaats is er het inkomensgat: belanghebbenden kunnen vanwege de 50-jaarstermijn niet gedurende hun hele leven profiteren van inkomsten van hun uitvoering of productie.

Mensen die hebben meegewerkt aan succesvolle producties van voor 1963 hebben anno 2013 inmiddels te maken met een verstreken termijn. Daarbij gaat het om hits die nog altijd populair zijn van artiesten als Willy Alberti, Ria Valk, Johnny Hoes, Max van Praag, Anneke Gronloh, Spelbrekers en de Zangeres Zonder Naam. 

Voor producties vanaf 1964 geldt straks de verlengde termijn van 70 jaar. Gevolg hiervan is dat deze producties minder snel in het publieke domein zullen vallen. Producers van elektronische muziek zijn daarnaast op steeds jongere leeftijd in staat inkomen te genereren uit door hun vervaardigde fonogrammen. Mensen worden in zijn algemeenheid bovendien steeds ouder.  

In de tweede plaats het continuïteitsargument: de Europese Commissie is van mening dat de extra inkomsten die platenproducenten ontvangen door verlenging van de termijn zullen worden geïnvesteerd in nieuw talent. Bovendien is de oprekking van een termijn mede een compensatie voor gedaalde inkomsten vanwege peer-to-peer uitwisseling van muziekbestanden. De filmindustrie en de omroepen hebben volgens de Commissie geen aanspraak gemaakt op verlenging van de 50 jaarstermijn.  

Reikwijdte - Voor wie geldt de verlengde beschermingsduur?

De bescherming van 70 jaar geldt voor producers van de mastertapes alsook de uitvoerende muzikanten. Deze belanghebbenden zijn in de regel bij de Sena ingeschreven, zoals auteursrechthebbenden bij de Buma/Stemra. Ook remastering valt onder de reikwijdte van de gewijzigde wet. 

Een return-of-rights (terugval van rechten naar uitvoerend kunstenaar bij non-exploitatie door platenmaatschappij) bepaling en een use-it-or-lose-it clausule (verval van naburige rechten bij niet online beschikbaar maken binnen 1 jaar bij termijnverlenging) bij zullen, naar het er thans uitziet, eveneens onderdeel uitmaken van de wetswijziging.

Fonds voor uitvoerende kunstenaars

Tenslotte komt er een fonds voor uitvoerende kunstenaars waarvan de rechten voor een one-time-fee zijn afgekocht. Zoals studiomuzikanten die zich lieten afkopen voor 100 gulden en het lied waaraan zij tijdens die memorabele middag in de studio meewerkten zagen uitgroeien tot een wereldwijde hit.

Zijzelf dan wel hun erfgenamen komen na ommekomst van de oude 50-jaarstermijn (die een aanvang nam op 1 januari van het jaar volgend op de eerste fonografische vastlegging) in aanmerking voor een jaarlijks uit te keren bedrag.

Neem voor vragen over dit artikel, of over uw rechtspositie gerust vrijblijvend contact met ons op.